Drugi co do wielkości kraj w Afryce, kraj pełen paradoksów. Z jednej strony bogaty w zasoby naturalne (m.in. kobalt, miedź, koltan, ropa naftowa, diamenty, złoto), z drugiej jego mieszkańcy należą do najbiedniejszych na świecie. Od dziesięcioleci Kongo pogrążone jest w przedłużających się konfliktach, które doprowadziły do powstania jednego z największych kryzysów humanitarnych na świecie.
W wiosce Ntamugenga w prowincji Kivu Północne mamy pod opieką szpital. To od lat wyjątkowo niebezpieczny region świata: bandyci, rebelie, niepokoje społeczne i ciągle wisząca na włosku wojna. Pacjentów wciąż przybywa.
Dla dziesiątków tysięcy ludzi jesteśmy jedynym ośrodkiem opieki zdrowotnej w promieniu kilkudziesięciu kilometrów (chorych przynoszą nam nawet z Ugandy).
Na sytuacji w Kongu (DRC) korzystają lokalni bandyci i rebelianci. Cierpią jak zwykle najbiedniejsi i bezbronni. Dzięki Wam mają się gdzie schronić, dzięki Wam możemy ich leczyć i karmić.
Szpital prowadzony jest przez polskie siostry od aniołów. Zdaje się, że nie znają one sytuacji, o której można by powiedzieć, że jest beznadziejna, choć wiedzą, czym jest huk wybuchających moździerzy.
Trudno też uwierzyć, ale w tej małej wiosce w górach, do której nie dojedzie samochód bez napędu na cztery koła, spotkało się kilku doskonałych fachowców, którzy oprócz tego, że ratują zdrowie, są dla reszty przykładem, że nadzieja umiera ostatnia. Szpital to dla nich całe życie.
W szpitalu mamy 72 łóżka. Miesięcznie zapewniamy ok. 1 400 przyjęć ambulatoryjnych, 350 hospitalizacji, ok. 70 porodów (w tym 1/3 przez cesarskie cięcie), leczenie 1000 osób chorych na malarię, 60 transfuzji krwi. Rocznie to blisko 21 300 procedur medycznych.
Płacimy pensje personelowi, kupujemy mleko terapeutyczne, leki, sprzęt. Wszystko to odbywa się w warunkach, które europejskim lekarzom trudno byłoby sobie wyobrazić. Codziennie ratujemy życie dziesiątkom ludzi.
02.10.2018
Tatiana jest szczęśliwą mamą trójki dzieci: 12 letniej Aliny, 10 letniej Christiny i małego Amosa. Mieszka z mężem w Bugina, ok. 2 godzin pieszo od Ntamugengi. Jak większość mieszkańców okolicznych wiosek utrzymują się z uprawy niewielkiego pola. Do niego również mają kawał drogi. Każdy dzień wygląda podobnie: dwie godziny pieszo do pola, sześć godzin pracy, […]
17.05.2019
Szef WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) mówi wprost: epidemia eboli, która rozwija się od miesięcy w tej części Demokratycznej Republiki Konga (prowincja Kiwu Północne), gdzie mamy szpital, jest nie do zatrzymania. Zachorowało już ponad 1700 osób, ponad 1100 zmarło, co oznacza że wirus jest bardzo zjadliwy, umiera 2/3 zarażonych. Dla porównania: w głośnej epidemii z 2014 […]
04.07.2019
Esperence znaczy nadzieja. To też imię tej dwuletniej dziewczynki, w życiu której niczego nie brakowało tak bardzo jak właśnie nadziei. Dziewczynka urodziła się w środku wojennej zawieruchy. Bezpieczeństwa nie był jej w stanie zapewnić ani rząd ani rodzice, którzy ciągle wywoływali kolejne konflikty między sobą. W końcu się rozstali. Ojciec odcinając się od przeszłości, wyjechał […]
22.05.2020
Siostra Agnieszka pisze dziś z Konga do nas tak: „Troje dzieci na zdjęciu pochodzi z różnych miejscowości wokół Ntamugengi. Zaprawieni w bólu i cierpieniu, nie raz spojrzeli śmierci w oczy. Przeszli już w życiu zbyt wiele. Właśnie wychodzą z kolejnego ostrego zakrętu. Dziś ich spojrzenia kierujemy do Was. W pewnym momencie ich krótkiego życia znaleźli […]
28.05.2020
„U nas trochę panika” — tak dziś zaczęła naszą korespondencję siostra Agnieszka z Konga. Pisze o nastrojach w wiosce Ntamugenga po tym, jak w sąsiedniej osadzie, po drugiej stronie plantacji kawy i za kilkoma polami bananowców, rozpoznano COVID-19 u 11 miesięcznego malucha. Dziecko zmarło, a wieść o tragedii zmroziła mieszkańców w całej okolicy. Jeszcze bardziej […]
