Nową pacjentką w hospicjum jest Therese. Cierpi na połowiczny paraliż, nikt nie wie od czego. Ze szpitala wypisywano ją w stanie beznadziejnym, u nas zaczęła jeść, ruszać się, a gdy zrobiliśmy i pokazaliśmy jej zdjęcie – po raz pierwszy od miesięcy się uśmiechnęła!!!

Rodzina nie może przestać dziękować Siostrom, za to że Therese może być w miejscu, w którym znalazła w sobie jeszcze odrobinę chęci do życia. Nie stać nas jeszcze na jakąś pogłębioną diagnostykę, na wycelowanie leczenia (prawdopodobnie będzie to jakaś prosta fizjoterapia). Może za rok któremuś z następców Therese w sali nr. 6 będziemy mogli już pomóc kompleksowo. Na razie cieszymy się jak dzieci z tego, że mogliśmy dać Therese warunki do tego, by sama zebrała się w sobie 🙂

Obradujemy z Siostrami, nad kolejnymi krokami poprawiającymi sytuację w hospicjum. Jak już będzie pewność, że mamy za co zapłacić pensje, weźmiemy się na dobre za stałe programy na żywienie i leki.