Rwanda to jeden z najmniejszych krajów na kontynencie afrykańskim, a przy tym najgęściej zaludniony. Na 1 km2 przypada ok. 565 mieszkańców! Ze względu na ukształtowanie terenu Rwanda nazywana jest krajem tysiąca wzgórz, a ze względu na swoją historię również krajem tysiąca problemów.
03.10.2021
Nadszedł czas, by pożegnać się z Albertine. Swoje odchodzenie przeżywała bardzo świadomie. Umarła z uśmiechem na twarzy, a ostatnie słowa skierowała do personelu hospicjum: „Możecie już iść. Pan Bóg prowadzi mnie do pięknego pokoju”.
Nasza 17-letnia pacjentka umarła kilka chwil temu. Zostawiła nam wspomnienie niezwykłej siły i odwagi w walce z chorobą, wdzięczności za każdy najdrobniejszy gest. Zapamiętamy jej uśmiech, to jak cieszyła się każdym kolejnym dniem.
Albertine była wdzięczna wszystkim, których nie znała, a którzy pomagają hospicjum i sprawiają, że to miejsce jest takie wyjątkowe. Dzięki za możliwości, leki, za każdy podarowany pacjentowi dzień w hospicjum (pokryliście każdy dzień pobytu Albertine). To również dzięki Wam Kabuga nie jest miejscem do umierania. Tu ŻYJE się do samego końca.
26.04.2024
Hospicjum to nie umieralnia. Tu się leczy ludzi i zawraca ich z ostatniego zakrętu na drogę, którą mogą iść dalej. Dowód? Teresa czuje się w Kabudze, jakby wygrała w totka dodatkowe życie. Widziała już koniec. Rozległy udar zbliżył ją do cienkiej, czerwonej linii na niebezpiecznie bliską odległość. Gdyby tu nie trafiła, już dawno by jej […]
17.04.2024
Żeby powiedzieć wszystko, nie trzeba używać słów. Cathie nie mówi prawie nic, ale nikt tak jak ona nie potrafi opowiedzieć tyle o swojej wdzięczności. Rozległy udar odebrał jej łatwość ożywiania historii i wspomnień barwnymi opowieściami. W hospicjum w Kabudze każdy wie, jak słuchać tych, którzy nie mogą powiedzieć nic. Wszyscy rozumieją tu język bólu, ale […]
12.04.2024
– Trzymałam do chrztu dziecko ludzi, którzy stali się oprawcami. Trzydzieści lat temu wszyscy tu oszaleli, przestali być ludźmi. M. opisuje straszne sceny. Wspomnienia podchodzą jej do gardła, ściskają, odbierają mowę. Wyobraźnia ludzi, których tu wtedy nie było, nigdy nie będzie w stanie przetworzyć relacji świadków w realne obrazy. Smród rozkładających się ciał, brunatne od […]
