Momtaz już za dużo widziała, za dużo wycierpiała...

Bangladesz

Jest jednym z najbardziej zaludnionych i zarazem najbiedniejszych państw świata. Na jeden kilometr kwadratowy przypada tu ponad tysiąc mieszkańców. W kraju mieszka blisko 150 milionów ludzi. W sąsiedniej Mjanmie od połowy 2017 roku tysiące Rohingów straciło życie. Spalono ich wioski, a ocalali ruszyli w kierunku granicy z Bangladeszem. W ciągu kilku miesięcy w strefie przygranicznej osiedlił się blisko milion uchodźców.

Garść informacji:
  • ONZ od początku nazywa prześladowania Rohingów czystką etniczną
  • Rohingowie to dziś najbardziej prześladowana grupa etniczna
  • w pobliżu miasta Cox’s Bazar znajduje się największy na świecie obóz dla uchodźców, liczący ok. 920 000 ludzi
  • 55% ludności w obozie to dzieci
wzbogacamy dietę i zapewniamy niezbędne produkty gospodarstwa domowego dla

kilkudziesięciu

najsłabszych uchodźców

23.12.2018

To jest Momtaz. Momtaz Beghum. Ma trzydzieści kilka lat. Od roku jej domem jest niewielki szałas w samym środku największego na świecie obozu dla uchodźców. Kilka dni temu Momtaz opowiadała nam o koszmarze, przed którym uciekała ze swojej ojczyzny.

Podczas pokazowej akcji birmańskich generałów pod hasłem „operacja antyterrorystyczna”, która nie była niczym innym jak czystką etniczną muzułmańskich Rohingya, w wiosce Tula Toli doszło do niewyobrażalnej tragedii. Żołnierze wkroczyli do wioski w godzinach popołudniowych. Palili domy, wysadzali je granatnikami. Rozstrzeliwano mężczyzn, gwałcono i bito do nieprzytomności kobiety. Życie straciło kilkuset mieszkańców, w tym wiele dzieci. Momtaz Beghum, matka czwórki cudem przeżyła. Straciła męża i trójkę synów w wieku 3, 5 i 11 lat. Opowiadała nam sceny z najgorszego koszmaru, wielokrotne gwałty, mord najbliższych na jej oczach i w końcu to jak z 50 innymi ciałami oprawcy chcieli ją spalić w zaryglowanym domu. Nieprzytomną Momtaz w ostatniej chwili przed płomieniami uratowała ośmioletnia córka. Dziś mają tylko siebie. Nie mają nic, nawet praw obywatelskich lub choćby statusu uchodźców. Co miesiąc dostają przydział: 30 kg ryżu, olej i trochę soczewicy. To wszystko. Na resztę muszą sobie zarobić, ale ludzie tacy jak Momtaz nie są w stanie pracować – poparzona i pocięta maczetami nie może nawet wyjść z szałasu, który wybudowali jej sąsiedzi.

Takich ludzi jak Momtaz jest więcej. Chcemy im pomóc. Nie przywrócimy im praw i nie nadamy obywatelstwa, ale możemy pomóc w odbudowaniu ich godności, zmniejszeniu głodu i cierpienia.

Ci ludzie widzieli na tym świecie już za dużo widzieli i za dużo wycierpieli…

Seniorzy i dzieci potrzebują wsparcia

Pilna pomoc dla Libanu

Pomagamy Libańczykom od lat, ale sytuacja nigdy nie była tak dramatyczna. Pilnie potrzebujemy funduszy, by zakupić żywność, leki i inne niezbędne produkty dla tych, którzy zostali zmuszeni do ucieczki. Wśród nich są dzieci i seniorzy.

czytaj więcej

Mamy już:
44 804
Potrzebujemy:
117 000