Eskalujący od października 2019 r. kryzys polityczny i gospodarczy, prowadzi Liban na skraj bankructwa. Tragiczną sytuację spotęgował gigantyczny wybuch chemikaliów składowanych w bejruckim porcie w 2020 r. Klasa średnia praktycznie przestała istnieć. Osoby wykształcone uciekają przed hiperinflacją, rosnącym z każdym miesiącem bezrobociem, przerwami w dostawach elektryczności i brakiem paliwa.
11.12.2021
W Bejrucie lądujemy w środku nocy. Miasto nazywane kiedyś „Paryżem Bliskiego Wschodu”, dziś wygląda jak opuszczone. Na tle bezchmurnego nocnego nieba trudno wychwycić kontury pogrążonych w ciemnościach wysokich budynków. W całym kraju nie ma prądu średnio przez 22 godziny na dobę.
— Było gorzej niż źle, ale teraz problemów znów przybyło — mówi Chadi, nasz kierowca. Sytuacja w Libanie zmusza nas do wejścia na wyższy poziom w stopniowaniu przysłówków i przymiotników. — Było bardzo źle, ale jak nazwać to, co jest teraz? 20 litrów paliwa kosztowało przed kryzysem 50.000, dziś 350.000 funtów libańskich. Oznacza to, że minimalna pensja wystarcza na jedno tankowanie do pełna — tłumaczy Chadi. Dylematy, przed jakimi stoją pracownicy niższego szczebla, to czy pensja pokryje koszt dojazdu do pracy.
Dr Elias Harouny, z którym od września współpracujemy, dostarczając ubogim i chorym leki i podstawowe produkty spożywcze, stworzył swoją własną skalę potrzebujących. — „Bardzo, bardzo biedni”, „bardzo biedni” i „biedni”. Ci pierwsi to ludzie bez środków do życia, nie stać ich na jedzenie, opał, leki, na nic. Biedni to z kolei tacy, którzy mają pracę i dach nad głową, ale nagle przestali należeć do klasy średniej. 1100% inflacja doprowadziła ich na skraj biedy. Ciężko pracując, nie stać ich na podstawowe zakupy — tłumaczy doktor Elias.
Największy szpital w Jebeil, czyli starożytnym Byblos, Hôpital Notre Dame des Secours nie ma leków, pacjenci onkologiczni w całym kraju nie mają dostępu do kuracji, ceny podstawowych medykamentów tylko w ciągu ostatniego miesiąca podrożały 10 krotnie. Pudełko paracetamolu kosztuje 74 000 funtów libańskich. Dla zarabiającego w amerykańskiej walucie to zaledwie 3 dolary, ale dla pobierających pensje w libańskich funtach to wydatek porównywalny z zakupem luksusowej biżuterii.
Jesteśmy w Libanie, bo nasi przyjaciele bardzo nas potrzebują. W najbliższych dniach weźmiemy udział w dystrybucji świątecznych paczek i opowiemy Wam o naszych nowych pomysłach na wyciągnięcie ręki do mieszkańców kraju pochłoniętego nienotowanym w nowożytnej historii kryzysie ekonomicznym.
23.01.2024
Libańczycy, chrześcijanie, ale przede wszystkim – schorowani, starsi ludzie. Potrzebują już tylko spokoju. Chcemy – nie – MUSIMY napisać ciąg dalszy ich historii, który będzie po prostu happy endem. Podarujmy im starość wolną od trosk o podstawowe potrzeby. Fawzi to 80-letni mieszkaniec Bejrutu, który przez chorobę i bakructwo Libanu stracił całą radość życia. Bardzo cierpi. […]
22.01.2024
W Dniu Babci nasze myśli zwracają się ku seniorkom, którym nikt dziś nie przyniesie kwiatów. O których być może nikt już nie pamięta. Myślimy o 80-letniej Laudie, seniorce mieszkającej na przedmieściach libańskiego Byblos. Siostry zakonne przyjęły ją, kiedy straciła wszystko. Nikt Laudie nie odwiedza, choć poświęciła życie opiece nad dziećmi zamożnych rodzin w Libanie. Nie […]
07.12.2023
– Bez Waszej pomocy życie byłoby nieznośne. – O czym pan marzy? – Nie marzę już o niczym. Nie chce nikomu sprawić problemu swoimi marzeniami. Lubię z kimś porozmawiać. Tęsknię za synem. Spotykamy mężczyznę w domu opieki na przedmieściach Bejrutu. Ma na imię Fawzi. Skończył 80 lat. Widać, że cierpi. Porusza się z trudem. Mówi […]
