Odkąd chłopak pojawił się na świecie, jego rodzina znalazła się na celowniku wścibskich spojrzeń sąsiadów i komentarzy, które rodzicom zadawały coraz większy ból. Ojciec chłopaka nie wytrzymał presji i zniknął. Matka z trójką dzieci opuściła dom i tułała się po okolicy. Zatrzymała się na dłużej u swoich kuzynów w wiosce oddalonej od szpitala w Ntamugendze o kilka kilometrów.

Pewnego dnia Valentin zachorował. Dostał biegunki, osłabł. W miejscowym ośrodku zdrowia odmówiono mu pomocy bez uiszczenia opłaty, na którą matkę nie było stać. Wtedy ktoś z pacjentów szepnął mamie Valentina do ucha: „Idź do Ntamugengi, tam Ci pomogą”.

W końcu do nas dotarli. Szybko zajęliśmy się maluchem, miał malarię i infekcję. Wyleczyliśmy go. Nakarmiliśmy oboje. Po kilku dniach mogli wrócić do domu. Dostali zapas żywności, ale tego samego dnia nasza ekipa poszła sprawdzić sytuację na miejscu. Zrozumieliśmy, że to nie koniec pomocy, jakiej musimy im udzielić.

Kobieta kocha malucha, ale nie rozumie albinizmu. Nie wie, jak chronić go przed słońcem. Potrzebuje pomocy psychologicznej i konkretnej wiedzy o schorzeniu syna.

Siostra Agnieszka zna inną rodzinę, w której urodziło się dziecko z albinizmem. Chłopczyk dorasta, a rodzice wiedzą, jak się nim opiekować. Są szczęśliwi. Chcemy poznać ze sobą obie rodziny i popracować nad tym, by jego mama, zaczęła wierzyć w siebie i umiała zaopiekować się synkiem.

Dołącz do drużyny siostry Agnieszki i przez swoje wsparcie bądź obecny w wielu historiach takich, jak ta.